Niniejszy manifest stanowi deklarację filozofii projektowej, będącej zobowiązaniem do tworzenia trwałego dziedzictwa w epoce, którą charakteryzuje tymczasowość. Punktem wyjścia jest zbieżność tradycyjnego rzemiosła z technologiami przyszłości.
Koncepcja ta określana jest mianem Rzemieślniczego Futuryzmu.
Jest to idea, w ramach której przeszłość postrzegana jest nie jako relikt, lecz jako fundament dla innowacji. Koncepcja ta syntetyzuje głęboki szacunek dla tradycyjnych technik rzemieślniczych z zaawansowanym wykorzystaniem technologii, co umożliwia przekraczanie dotychczasowych granic formy i funkcji. Reprezentuje ona przyszłość, w której wzornictwo ewoluuje od efemerycznej mody do trwałego dziedzictwa.
1. Tworzenie dziedzictwa w opozycji do mody.
Odrzucona zostaje współczesna definicja luksusu, oparta na koncepcji tymczasowości i sezonowej wymiany. Prawdziwy luksus jest tu definiowany przez pryzmat trwałości. Projektowane i tworzone obiekty charakteryzują się cyklem życia liczonym w pokoleniach. Materiały, takie jak stal Cor-Ten czy kamień, nie ulegają procesowi starzenia, lecz dojrzewają, a ich naturalna patyna stanowi materialny zapis upływu czasu, nadający im szlachetności oraz unikalnej wartości historycznej. Przyjmuje się, że najbardziej zrównoważonym obiektem jest ten, którego wymiana nigdy nie będzie konieczna.
2. Synergia pracy rąk i technologii cyfrowej.
Technologia nie jest postrzegana jako przeciwieństwo rzemiosła, lecz jako jego naturalne rozszerzenie – narzędzie, które w rękach mistrza pozwala osiągnąć nieosiągalną wcześniej precyzję i skalę. Modelowanie cyfrowe umożliwia wizualizację zaawansowanych koncepcji, podczas gdy nowoczesne techniki obróbki pozwalają na ich realizację z inżynieryjną dokładnością. Niemniej jednak, ostateczny kształt, faktura oraz unikalny charakter obiektu są rezultatem interwencji ludzkiej ręki. Prawdziwa innowacja rodzi się w punkcie zbieżnym precyzji kodu cyfrowego i intuicji rzemieślnika.
3. Zrównoważony rozwój jako zasada fundamentalna.
Podejście do ekologii stanowi integralny element procesu projektowego, a nie jedynie narzędzie marketingowe. Proces ten rozpoczyna się od selekcji materiałów w pełni podlegających recyklingowi. Jego kontynuację stanowi projektowanie ukierunkowane na możliwość demontażu oraz minimalizację odpadów produkcyjnych. Uwieńczeniem jest wspomniana wcześniej trwałość, która sama w sobie reprezentuje najdoskonalszą formę gospodarki o obiegu zamkniętym. Piękno i odpowiedzialność nie stanowią kwestii wyboru, lecz tworzą nierozerwalną całość.
4. Redefiniowanie przestrzeni.
Realizacje, takie jak altany, bramy, rzeźby czy witraże, nie są wyłącznie przedmiotami umieszczonymi w danej przestrzeni. Stanowią one kluczowe elementy determinujące jej charakter. Monumentalna brama funkcjonuje jako symboliczny portal do sfery prywatnej. Rzeźba usytuowana w ogrodzie nawiązuje dialog z architekturą i otaczającą naturą. Witraż, poprzez grę światła, modyfikuje atmosferę wnętrza w zależności od pory dnia. Nadrzędnym celem jest tworzenie obiektów, które nie tylko zajmują przestrzeń, ale przede wszystkim aktywnie ją kształtują, nadając jej znaczenie, głębię oraz ładunek emocjonalny.
Powyższe pryncypia stanowią fundament naszej wizji. Jest to perspektywa przyszłości, w której wartość definiowana jest przez trwałość międzypokoleniową, a nie przez efemeryczne atrybuty. W tej wizji technologia pełni rolę narzędzia wspierającego mistrzostwo rzemieślnicze, podczas gdy piękno staje się synonimem odpowiedzialności. Taką właśnie przyszłość projektujemy i urzeczywistniamy w Ideovo.